къичын

а) (къреч) перех. гл. 1. выдернуть, вырвать что-л. откуда-л.

/ ЕIауэ къыхэчын, къыхэгъэкIын, къиудын (щIыIу). Ажэгъуэмэ къичын.

2. разорвать, порвать что-л. ; оцарапать, поранить кого-л.

/ Зыгуэр зэфIэтхъын, зыгуэрым къриудын зыгуэр; иуIэн, пхичын.

Iэгъуапэр гъущI Iунэм къричащ. Хьэм лъэнкIапIэр къричащ.

3. переносное выключить (напр. радио)

/ Лэжьэн щегъэгъэтын, зыгуэр къихауэ.

Радиор къичын.

б) (къоч) неперех. гл. оторваться (о пуговице)

/ Къихун, зэридар, зэрыкIэрыгъэбыдар зэпычу.

ЩIыIур къичащ.